Talijanska ljubavna poezija Petrarke prema ženi koju je volio

Era il giorno ch'al sol si scoloraro
per la pietà del suo factore i rai,
quando 'fui preso, et non me ne guardai,
chè i bè vostr'occhi, donna, mi legaro.

Tempo non mi parea da daleko riparo
contra colpi d'Amor: però m'andai
secur, senza sospetto; onde i miei guai
nel communne dolor s'incominciaro.

Bio je to dan kad je sunčeva zraka postala blijeda
sažaljen zbog patnje svoga Tvorca
kada me uhvate i ne borim se,
gospođo moja, jer su me vaše drage oči vezale.

Činilo se da nije vrijeme da se čuvamo
Ljubavni udarci; dakle, krenuo sam svojim putem
siguran i neustrašiv - dakle, sve moje nesreće
započeo usred univerzalne muke.

Quando fra l'altre donne ad ora ad ora
Amor vien nel bel viso di di Costei,
quanto ciascuna è muškarci bella di lei
tanto cresce 'l desio che m'innamora.

Ja 'benedico il loco e' l tempo et l'ora
che sí alto miraron gli occhi mei,
i drugo: Anima, assai ringratiar dêi
che fosti a tanto čast degnata allora.

Kad se Ljubav unutar njenog lijepog lica pojavi
sada i opet među ostalim damama,
onoliko koliko je svaka manje draga od nje
sve više raste moja želja koju volim u meni.

Blagoslivljam mjesto, vrijeme i sat dana
da je moj oči usmjerili svoje vidike na takvoj visini,
i reci: "Dušo moja, mora da si vrlo zahvalna
da ste proglašeni dostojnim tako velike časti.

Da lei ti vèn l'amoroso pensero,
che mentre 'ja segui al sommo ben t'invia,
pocho prezando quel ch'ogni huom desia; Od nje do vas izlazi ljubavna misao koja vas vodi,
sve dok teži ka najvišem dobru,
malo poštujući ono što svi muškarci žele;