Michael San Filippo napisao je Potpuni vodič za talijansku povijest i kulturu. Učitelj je talijanskog jezika i kulture.
giù nel secondo, che men loco cinghia
e tanto più dolor, che punge guaio.
Stavvi Minòs orribilmente, e ringhia:
essamina le colpe ne l'intrata;
giudica e manda secondo ch'avvinghia.
Dico che quando l'anima mal nata
li vien dinanzi, tutta si confessa;
e quel conoscitor de le peccata
vede qual loco d'inferno è da essa; 10
cignesi con la coda tante volte
quantunque gradi vuol che giù sia messa.
Semper dinanzi a lui ne stanno molte:
vanno a vicenda ciascuna al giudizio,
dicono e odono e poi son giù volte.
«O tu che vieni al doloroso ospizio»,
odbaci Minòs me quando mi vide,
lasciando l'atto di cotanto offizio,
«Guarda com» entri e di cui tu ti fide;
non t'inganni l'ampiezza de l'intrare! »20
E 'l duca mio a lui: «Perché pur gride?
Non impedir lo suo fatale andare:
vuolsi così colà dove si puote
ciò che si vuole, e più non dimandare ».
Ili nepristojna napomena o dolentiju
farmisi sentire; ili sin venuto
là dove molto pianto mi percuote.
Io venni in loco d'ogne luce muto,
che mugghia dolazi fa mar per tempesta,
se da kontra ventili i kombat.30
Dole do drugog, manje prostora,
I toliko veća dola, koja ide na plač.
Tu grozno stoji Minos i zareži;
Ispituje prijestupe na ulazu;
Sudi i šalje po nalogu.
Kažem, kad duh zlo rodi
Dolazi pred njim, u cijelosti to ispovijeda;
I ovaj diskriminator prijestupa
Vidi kakvo mu je mjesto u paklu; 10
Udara se repom kao i mnogo puta
Kako ocjenjuje da ga treba srušiti.
Uvijek pred njim stoje mnogi od njih;
Svi se okrenu svaki za sudom;
Oni govore i slušaju, a onda se bacaju na dolje.
"O, ti, u ovaj dolični hostel
Dolazi ", rekao mi je Minos kad me ugledao,
Napuštajući praksu tako sjajne kancelarije,
"Pogledajte kako se vi hranite i u koga imate povjerenja;
Ne dozvolite da vas amplituda portala zavede. "20
A njemu moj Vodič: "Zašto i ti plačeš?
Ne ometajte njegovo putovanje određenoj sudbinom;
Tako je voljan tamo gdje ima snage za učiniti
Ono što je voljno; i ne postavljaj više pitanja. "
A sada započnite rasti dosadne bilješke
Zvuči mi; sad sam došao
Tamo gdje me silna žalost udara.
Ušao sam u mjesto prigušivanja svake svjetlosti,
Koji meh poput mora u oluji,
Ako se suprotstavljanjem vjetrovima bori se.30
La bufera infernal, che mai non resta,
mena li spirti con la sua rapina;
voltando e percotendo li molesta.
Quando giungon davanti a la ruina,
quivi le strida, il compianto, il lamento;
bestemmijska quivi la virtù divina.
Intesi ch’s così fatto tormento
enno dannati i pecator carnali,
che la ragion sommettono al talento.
Dođi da se čuvam ne portan sam ’40
nel freddo tempo, schiera larga e piena,
così quel fiato li spiriti mali
di qua, di là, di giù, di sù li mena;
nulla speranza li conforta mai,
non che di posa, ma di minor pena.
Dođi i gru van Cantando lor lai,
faccendo in aere di sé lunga riga,
così vid 'io venir, traendo guai,
ombre portate da la detta briga;
per ch'i dissi: «Maestro, chi son quelle50
genti che l'aura nera sì gastiga? ».
«La prima di color di cui novelle
tu vuo 'saper », disse quelli alotta,
«Fu imperadrice di molte favelle.
Vizio di lussuria fu sì rotta,
che libito fé licito u nozi nogu,
per tòrre il biasmo u che era condotta.
Pakleni uragan koja nikad ne počiva
Boli duhove prema naprijed u brzini;
Kotrljajući ih i udarajući ih, zlostavlja ih.
Kad dođu pred obor,
Postoje vriskovi, plač i varanje,
Tamo blamažu puzzle božanstvo.
Shvatio sam to na takvu muku
Ubojiti zločinci su osuđeni,
Tko razlog podvrgava apetitu.
I dok ih krila starca nose na40
U hladnoj sezoni u velikom bendu i punom,
Dakle, onaj koji zlostavlja duhove zločinima;
Ona ih gore, onamo, dolje, prema gore, pokreće;
Nema nade da ih utješi zauvijek,
Ne odmaranja, već čak i manje boli.
I dok dizalice pjevaju svoje lajeve,
Izdižući dugu liniju sebe,
Tako sam vidio da dolazim, izgovarajući jadike,
Sjene koje nose naprijed spomenuti stres.
Nakon toga sam rekao: "Gospodaru, koji su oni50
Ljudi, koje crni zrak tako kastrira? "
"Prvi od onih, od kojih inteligencija
Ti bi mogao imati, "rekao mi je tada:
"Carica je bila na mnogim jezicima.
Na senzualne poroke bila je tako napuštena,
Ona požudna davala je zakon u svom zakonu,
Da ukloni krivicu do koje ju je vodio.
Ell 'è Semiramìs, di cui si noga
Che succedette a Nino e fu sua sposa:
tenne la terra che 'l Soldan korig.60
L'altra è colei che s'ancise amorosa,
e ruppe fede al cener di Sicheo;
poi è Cleopatràs lussurïosa.
Elena vedi, per cui tanto reo
Vrijeme i volje, ja sam Achille grande,
che con amore al fine battleteo.
Vedi Parìs, Tristano »; e più di mille
ombre mostrommi e nominommi a dito,
ch'amor di nostra vita dipartille.
Poscia ch'io ebbi 'l mio dottore udito70
nomar le donne antiche e 'cavalieri,
pietà mi giunse, e fui quasi smarrito.
I cominciai: «Poeta, volontieri
parlerei a quei zbog che 'nsieme vanno,
e paion sì al vento esser leggeri ».
Ed elli a me: «Vedrai quando saranno
più presso a noi; e tu allor li priega
per quello amor che i mena, ed ei verranno ».
Ako dođem il nogo li piega,
mossi la voce: «O anime afannate, 80
venite noi parlar, s'altri nol niega! ».
Quali colombe dal disio chiamate
con l'ali alzate e ferme al dolce nido
vegnon per l'aere, dal voler portate;
cotali uscir de la schiera ov 'è Dido,
noi venendo per l'aere maligno,
sì forte fu l'affettüoso grido.
«O životinjama grazïoso e benigno
che visitando vai per l'aere perso
noi che tignemmo il mondo di sanguigno, 90
se fosse amico il re de l'universo,
noi pregheremmo lui de la tua tempo,
poi c’hai pietà del nostro mal perverso.
Di quel che udire e che parlar vi piace,
noi udiremo e parleremo a voi,
mentre che ’vento, dođi fa, ci tace.
Siede la terra dove nata fui
su la marina golubica l Po discende
per aver pace co´ seguaci sui.
Ona je Semiramida, o kome čitamo
Da je uspjela Ninus, i bio mu je suprug;
Držala je zemlju koja sada Sultan rules.60
Sljedeća je ona koja se ubila zbog ljubavi,
I razbio vjeru s pepelom Sikeje;
Zatim Kleopatra bezvoljni. "
Helenu koju sam vidio, za kojom toliko nemilosrdnih
Sezone su se vrtele; i vidio veliko Ahil,
Koji se u zadnji čas borio s Ljubavlju.
Pariz vidio sam, Tristan; i više od tisuću
Nijanse je dao ime i pokazao prstom,
Koga se Ljubav odvojila od našeg života.
Nakon toga, slušao sam svog Učitelja, 70 godina
Imenujući imena starijih i kavalira,
Sažaljenje je prevladalo i bio sam zbunjen.
I počeo sam: "O pjesnik, voljno
Govorio bih ja toj dvojici, koji idu zajedno,
I čini se da je vjetar tako lagan. "
A, on meni: "Ti ćeš označiti, kad njih bude
Bliže nam; i onda ih imploriraš
Po ljubavi koja ih vodi, i oni će doći. "
Čim ih vjetar u našem smjeru zapuhne,
Glas mi uzdiže: "O, umorne duše! 80
Dođite, razgovarajte s nama ako ga nitko ne ometa. "
Kao golubice, nazvane željom prema naprijed,
S otvorenim i postojanim krilima do slatkog gnijezda
Letite zrakom svojom voljom,
Pa su došli iz benda u kojem je Dido,
Približavajući nam se zračnom malignom,
Tako je snažna bila simpatična privlačnost.
"O živo biće milostivo i dobroćudno,
Tko je u posjetu, prolazi kroz ljubičasti zrak
Nas, koji smo obojali svijet inkarnadinom, 90
Da je Kralj svemira naš prijatelj,
Molili bismo ga da vam pruži mir,
Budući da se sažaljevaš nad našom izopačenošću.
Od onoga što vas veseli da čujete i govorite,
To ćemo čuti i razgovarat ćemo s vama,
Dok je tihi vjetar, kao i sada.
Sjedi grad, u kojem sam se rodio,
Na morskoj obali gdje se Po spušta
Da počiva u miru svom snagom.
Amor, ch'al cor gentil ratto s'apprende, 100
prese costui de la bella persona
che mi fu tolta; e m 'modo ancor m’offende.
Amor, ch'a nullo amato amar perdona,
mi prese del costui piacer sì forte,
che, dođi vedi, ancor non m'abbandona.
Amor condusse noi ad una morte.
Caina pohađa chi a vita ci spense ».
Queste parole da lor ci fuor porte.
Quand 'io intesi quell' anime prekršaj,
Kina 'il viso, e tanto il tenni basso, 110
fin che 'l poeta mi disse: «Che pense?».
Quando rispuosi, cominciai: «O lasso,
quanti dolci pensier, quanto disio
menò costoro al doloroso passo! ».
Poi mi rivolsi a loro e parla` io,
e cominciai: «Francesca, ja tuoi martìri
a lagrimar mi fanno tristo e pio.
Ma dimmi: al tempo d'i dolci sospiri,
a che e come concedette amore
che conosceste i dubbiosi disiri? ». 120
E quella a me: «Nessun maggior dolore
che ricordarsi del tempo felice
ne la miseria; e ciò smo tu dottore.
Ma je conoscer la prima radice
del nostro amor tu hai cotanto affetto,
dirò dolaze colui che piange e kockice.
Noi leggiavamo un giorno per diletto
di Lancialotto dolaze amor lo strinse;
soli eravamo e sanza alcun sospetto.
Per piùte li occhi ci sospinse130
quella lettura, e scolorocci il viso;
ma solo un punto fu quel che ci vinse.
Quando leggemmo il disïato riso
esser basciato da cotanto amante,
Questi, che mai da me non fia diviso,
la bocca mi basciò tutto tremante.
Galeotto fu´l libro e chi lo scrisse:
quel giorno più non vi leggemmo avante ».
Mentre che l'uno spirto questo disse,
ja sam piangëa; sì che di pietade140
io venni men così com 'io morisse.
E caddi dolaze corpo morto cade.
Ljubav, koja se na nježno srce brzo uhvati, 100
Uhvatili su ovog čovjeka za lijepu osobu
To je bilo ta'en od mene, i dalje me mod vrijeđa.
Ljubav, koja nikoga iz ljubavi ne oslobađa od ljubavi,
Tako snažno su me uhvatili sa zadovoljstvom,
To me, kao što vidite, još ne napušta;
Ljubav nas je dovela do jedne smrti;
Caina čeka onoga koji je ugasio našu život!"
Te su se riječi nosile zajedno sa njima.
Čim sam čuo kako se te duše muče,
Nagnuo sam lice i tako dugo držao dolje110
Sve dok mi pjesnik nije rekao: "Koji najtanji?"
Kad sam odgovorio, počeo sam: "Jao!
Koliko ugodnih misli, koliko želje,
Vodio ih do prijeloma! "
Tada sam ih okrenuo i govorio sam,
I započeo sam: "Tvoje agonije, Francesca,
Tužno i suosjećajno s plačem me čini.
Ali reci mi u vrijeme tih slatkih uzdaha,
Kako i na koji način je ljubav priznala,
Da biste trebali znati svoje sumnjive želje? «120
A ona meni: "Nema veće tuge
Nego biti svjestan sretnog vremena
U bijedi, i to zna tvoj Učitelj.
Ali, ako prepoznati najraniji korijen
Od ljubavi u nama imaš tako veliku želju,
Učinit ću čak i onog koji plače i govori.
Neki dan čitanja bili smo za naše zadovoljstvo
Launcelota, kako ga je Ljubav oduševila.
Sami smo bili i bez ikakvog straha.
Puno puta kad su se naše oči skupile130
To čitanje i ispralo je boju s naših lica;
Ali samo je jedna stvar bila ta koja nas je osvojila.
Dok smo čitali dugo željeni osmijeh
Budući da je tako plemenita ljubavnica poljubila,
Ovaj, koji nije ništa od mene, bit će podijeljen,
Poljubila me u usta sva palpajući.
Galeotto je knjiga i onaj koji ju je napisao.
Tog dana nismo dalje čitali u njemu. "
I svo vrijeme dok je jedan duh to govorio,
Drugi je plakao tako da je, na žalost, 140
Zamahnuo sam kao da umirem,
I pala, čak i kao što mrtvo tijelo pada.
Dogodila se greška. Molim te pokušaj ponovno.