Pri tvorbi pasivne napetosti u talijanskom jeziku, verbalni oblik čine pomoćni essere a slijedi prošlo participle od glagola koji treba biti konjugiran.
Prošlo participilo pristaje u rod i broj s naslovom:
Paolo è stato promosso. Paola je stat promoss.
Giovanni e Paolo sono statja promossja. Giovanna e Paola sono state promosse.
Kad se formira pasivni glas
Pored pomoćnog essere, pasivni glas se također može formirati:
Uz glagol venire, ali samo u jednostavnim satima (tempi semplici): io vengo lodato = io sono lodato; ali u složenim tenisima mora se upotrebljavati glagol essere: io sono stato lodata;
Uz glagol andare, u kombinaciji s prošlim particifilom glagola poput perdere, smarrire, (dokumentiram andarono smarriti = dokumentiram furono smarriti) ili kada se želi izraziti ideja nužnosti (questo lavoro va fatto meglio = questo lavoro deve essere fatto meglio);
Sa pronominalna čestica (particella pronominale) si, što je dopušteno aktivnim glasom prijelaznih glagola, ali samo u trećoj osobi jednine i množine jednostavnih desetki (
si passivante): la carne si vende (= è venduta) caro prezzo; non si accettano (= non sono accettati) assegni.
Evo primjera vezanja talijanskog glagola u pasivnom vremenu, upotrebom glagola essere lodato (imajte na umu da je slično za prva konjugacija talijanski glagoli, druga konjugacija talijanski glagoli, i treća konjugacija talijanski glagoli):